„Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych” – oferujemy najwyższą jakość za najniższą cenę – gwarancja dyskrecji – obsługa na najwyższym poziomie – godną oprawę ceremonii pełna wzruszeń i uniesień – nowoczesność w połączeniu tradycjami
ŻaryWydarzeniaNie umiera ten, kto… Redakcja 1 listopada 2017, 19:26 Małgorzata Fudali HakmanFACEBOOKDołącz do nas na Facebooku!Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!Polub nas na Facebooku!KONTAKTKontakt z redakcjąByłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?Napisz do nas!Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Hiszpańska przygoda Lewandowskiego rozpoczęta Komentarze Komentowanie artykułów jest możliwe wyłącznie dla zalogowanych Użytkowników. Cenimy wolność słowa i nieskrępowane dyskusje, ale serdecznie prosimy o przestrzeganie kultury osobistej, dobrych obyczajów i reguł prawa. Wszelkie wpisy, które nie są zgodne ze standardami, proszę zgłaszać do moderacji. Zaloguj się lub załóż kontoNie hejtuj, pisz kulturalne i zgodne z prawem komentarze! Jeśli widzisz niestosowny wpis - kliknij „zgłoś nadużycie”.Podaj powód zgłoszeniaSpamWulgaryzmyRażąca zawartośćPropagowanie nienawiściFałszywa informacjaNieautoryzowana reklamaInny powód Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.
Jerzy Pałucki 06.10.2023 Lublin "Nie umiera ten, kto trwa w sercach i pamięci żywych" Z głębokim smutkiem i serdecznym współczuciem pragniemy wyrazić nasze najszczersze kondolencje dla Pana Profesora 06.10.2023 Lublin„Nie dajcie się pokonać złym myślom. To tylko myśli. Wierzcie, że ludzie są dobrzy pomimo wszystko.” To słowa Basi Wnukowskiej, kobiety, która zapisała się w historii naszego powiatu. Basia odeszła, ale pamięć o niej jest żywa. Właśnie odsłonięto tablicę jej poświęconą. – Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tej tablicy, upamiętniającej osobę, która była bohaterem dnia codziennego, która budowała naszą społeczność lokalną i robiła rzecz niezwykle istotną i pożyteczną. Basia była doceniana przez nas za życia, a teraz aby dać przykład młodemu pokoleniu, będzie obecna również na pamiątkowej tablicy – mówił Piotr Rećko, Starosta Sokólski. W trakcie obchodów Dnia Kobiet w Zespole Szkół w Sokółce odsłonięto tablicę poświęconą pamięci Barbary Wnukowskiej, kobiety będącej niemal ikoną naszego powiatu. Ta niesamowita postać odeszła kilka miesięcy temu po ciężkiej chorobie. Tablica powstała z inicjatywy Starosty Sokólskiego. Widnieje na niej portret Basi. Na jej prośbę kiedyś został stworzony przez Annę Jakoniuk. – Jestem niezwykle wzruszona i wdzięczna osobom, które chcą w tak piękny sposób zachować pamięć o mojej Mamie. Teraz widać jeszcze dobitniej jak ważna i znacząca była jej praca, jej działania, bo nie odeszły razem z nią – mówiła Paula Wnukowska, córka Basi. Nagłe odejście jej mamy było dla niej i wielu innych ogromnym ciosem i pozostawiło pustkę nie do wypełnienia. Barbara była absolwentką Liceum, wieloletnim pracownikiem SP ZOZ w Sokółce. Po pokonaniu nowotworu piersi z potrzeby serca została inicjatorką wielu działań prozdrowotnych i ambasadorką akcji profilaktyki nowotworowej wśród naszej społeczności. To właśnie tu, w sokólskim Liceum nawiązała interakcję z młodzieżą. Była inicjatorem spotkań, na których dzieliła się z młodzieżą swoją siłą, wiedzą na temat profilaktyki, ale również swoimi słabościami. Na uroczystości Piotr Rećko wręczył jej córce statuetkę i dyplom. Barbara w Plebiscycie Sokoły 2019, zwyciężyła w kategorii „Osobowość”. Organizatorami plebiscytu było Stowarzyszenie „Towarzystwo Ziemia Sokólska” i Redakcja INFO Sokółka, przy współorganizacji ze Starostą Sokólskim. – Pandemia nie pozwoliła nam na osobiste wręczenie nagrody Basi. Cały czas to odkładaliśmy. Teraz wiemy, że nigdy nie należy odkładać ważnych rzeczy na potem. Będziemy cię zawsze Basiu pamiętać, za to jakim byłaś człowiekiem, za twoją działalność i zaangażowanie – mówił Starosta wręczając nagrodę córce Barbary. Paula nie kryła wzruszenia. Mama była dla niej wsparciem, otuchą, motywacją do działania. Była wzorem do naśladowania. – Jestem pewna, że nie tylko ja ją taką widziałam. Dzisiejsza uroczystość pokazuje jak wiele osób inspirowała swoją postawą, swoimi działaniami, swoją ogromną siłą i wiarą w lepsze jutro- mówiła. opr. Sylwia Matuk fot. Maciej Białobłocki
Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych. Dodano: poniedziałek 27 listopada 2023 25. listopada w wieku 74 lat, odeszła od nas jedna z chórzystek chóru Lutnia działającego przy Wrzesińskim Ośrodku Kultury Pani Małgorzata Szumińska.
KAMILKU ! [*] PÓKI MY ŻYJEMY, PAMIĘĆ O TOBIE NIE ZGAŚNIE! BO.. NIE UMIERA TEN, KTO TRWA W PAMIĘCI ŻYWYCH. Bóg zabrał nam Ciebie, Kamilku, zbyt szybko. Miałeś zaledwie 19 lat - całe życie przez sobą. Miliony marzeń i planów do spełnienia. Nikt z nas nie jest w stanie zrozumieć dlaczego On zabrał nam akurat Ciebie.`Znalazłeś lepszy świat, tam, nie będziesz się już bać. Tam, inaczej płyną łzy, proszę, pokaż go mi...` Z tęsknotą czekamy, by znów spotkać Cię. Brakuję mi Ciebie, nam wszystkim. Kocham Cię, Skarbie, my wszyscy. Tak bardzo bym chciała być tam gdzie jesteś Ty, gdziekolwiek jesteś..`Każdy dzień bez Ciebie jest cierpieniem, każda noc bólem, godzina wiecznością. Wspomnienie jest pocieszeniem, ale pomaga tylko przez chwilę. Potem znowu przychodzi : tęsknota, ból, cierpienie...``Nie stójcie nad moim grobem i nie płaczcie; nie ma mnie tam. Ja nie śpię. Jestem tysiącem wiatrów, które wieją; Jestem diamentowym blaskiem na śniegu. Jestem światłem słonecznym na dojrzewającym zbożu; Jestem łagodnym jesiennym deszczem, kiedy budzicie się w porannej ciszy; Jestem śmigłym lotem cichych ptaków. Jestem łagodną gwiazdą, która świeci w nocy. Nie stójcie nad moim grobem i nie płaczcie; nie ma mnie tam..`- `Bo śmierć, to zbyt mały powód, aby przestać kochać.`
PODZIEL SIĘ. Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych. Cz. II. 2021-05-05 16:00:00 (ost. akt: 2021-05-05 13:35:13) Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu. Autor zdjęcia: Nadesłane: Jan Domański. HISTORIA || W tym roku obchodzimy 81 rocznicę zbrodni katyńskiej. W kwietniu 1940 roku NKWD zamordowało blisko 22 tysiące oficerów
Katalog HELENA PAŹDZIOCH, 2021-03-08LICHEŃ STARYEdukacja czytelnicza, Scenariusze"Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych"- scenariusz Zaduszek poetyckich Scenariusz i reżyseria mgr Helena Paździoch Nauczyciel bibliotekarz Zespołu Szkół im. m. Kopernika w Koninie Zaduszki Poetyckie "Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych" scenariusz wieczoru poetycko - muzycznego Sceneria: Miejscem wystawienia Zaduszek jest świetlica szkolna. Stoliki nakryte brązowymi serwetami, na nich rozsypane liście, położone świece oraz tomiki poezji autorów, których pamięci poświęcony jest spektakl. Na scenie recytatorzy siedzący w półokręgu, nad nimi ekran na którym wyświetlana będzie prezentacja multimedialna. Na brzegu sceny galeria zdjęć poetów - przy każdym świeca, która zostanie zapalona podczas apelu. Nastrój tajemniczy i niezwykły, spowodowany blaskiem i zapachem świec. Występują uczniowie z aktywu bibliotecznego Powitanie: Gości witają nauczyciele bibliotekarze Helena Paździoch, Wanda Chmielewska , Jarosław Józefacki Jarosław Józefacki serdecznie witamy na Zaduszkach Poetyckich - zaproszonych gości dyrekcję szkoły - nazwiska emerytowanych wicedyrektorów- ( nazwiska) Dziękujemy, że przyjęliście państwo nasze zaproszenie Witamy was drodzy uczniowie. Helena Paździoch Myślą przewodnią dzisiejszego spektaklu będą słowa ks. Jana Twardowskiego " Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych". W takim oto klimacie będziemy wędrować wśród poezji Wisławy Szymborskiej, Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Karola Wojtyły, Sławomira Mrożka i ks. Jana Twardowskiego - poetów, którzy już odeszli, lecz pozostawili nam część siebie, swoje myśli i słowa, które są drogą do piękna i wieczności. Lecz oni ciągle przecież żywi Nadal wytrwale są wśród nas Ich dusze przy nas pozostały Tylko ich ciała zabrał czas. Wanda Chmielewska Przed Państwem czas zadumy, refleksji i emocji w poetyckim wydaniu. Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania spektaklu I. Utwór muzyczny w tle: Wokaliza W. Killar Recytator 1 - Marisa Dylewska Kiedy w szarości pradawnego czasu Bóg czynił rzeczy Stworzył słońce: I słońce przychodzi i odchodzi i znowu wraca. Stworzył księżyc: I księżyc przychodzi i odchodzi i znowu wraca. Stworzył człowieka: I człowiek przychodzi i odchodzi i nie wraca nigdy. W. Bellon Recytator 2 - Patrycja Pietrala Pod kołdrą gwiaździstą do snu się dzień ułożył, Patrzę w ogród przez okno: w ogrodzie jest ciemno. I myślę: jestem człowiek, którego Bóg stworzył, O każdej dnia godzinie śmierć wisi nade mną. J. Lechoń „ Pycha” NARRATOR 1 - Klaudia Skowrońska "Życie ludzkie jest jak iskra, jak płomyk zdmuchnięty powiewem wiatru, jak wiersz niedokończony – błyska i gaśnie". Ale czy człowiek umierając odchodzi naprawdę? W głębi serca wierzymy, że nie. Pozostają wspomnienia…. Są one naszym największym skarbem. Dzięki nim możemy tych, którzy odeszli zachować w naszych sercach na zawsze. Lecz oni ciągle przecież żywi Nadal wytrwale są wśród nas Ich dusze przy nas pozostały Tylko ich ciała zabrał czas II. Utwór muzyczny: „ Zapal świeczkę” - Dżem - prezentacja multimedialna Prezentacja multimedialna - w czasie trwania utworu, zapalane są świece ustawione na stolikach i przy fotografiach poetów. NARRATOR 2- Marcelina Lutkowska Listopad... Przyroda powoli zamiera, wcześnie zapada zmierzch. Otula ziemię płaszczem mgieł, które niosą ze sobą głos kościelnych dzwonów i głośne bicie zegara odmierzającego czas. Wielu z nas słysząc to, zatrzymuje się w zamyśleniu nad swoim życiem i tym, że w niewiadomej godzinie dzwon zabije i nam. Będziemy rozliczeni z tego jak żyliśmy. Wszystko czego doświadczyliśmy, chwile radosne i smutne, przejdą do przeszłości i choćbyśmy chcieli nie wrócą. Na co dzień o tym nie myślimy, ale święto Wszystkich Świętych, Dzień Zaduszny, to dni, które skłaniają nas do , refleksji nad życiem, śmiercią, nad przemijaniem. Odwiedzamy cmentarze. Wspominamy tych, którzy „ poprzedzili nas do wieczności”. Recytator 3 - Paulina Barwinek Na cmentarzu krzyże, krzyże, Pomniki kamienne. Kwiaty jakby łzą przyćmione, Pajęczyny senne. Z każdego kształtu ucz się przemijania Rzeczy, niesionych nieustanna falą, A żebyś umiał żegnać się bez żalu, Kiedy nadejdzie chwila pożegnania M. Jastrun – „ Spotkanie w czasie” Recytator 4 Martyna Zacharek Z drzew na ziemię wśród deszczu, co siecze, Lecą liście zmartwiałe, znużone… Z prochu powstał jak one człowiecze, W proch się kiedyś obrócisz jak one. Ale pomnij, że w stworzeń godzinie Bóg w proch ziemski Swojego tchnął Ducha, A co z Boga poczęte – nie zginie, Jeno w niebo jak płomień wybucha! Z drzew na ziemię wśród deszczu, co siecze, Lecą liście zmartwiałe, znużone…. Z prochuś powstał jak one, człowiecze, Lecz nie samym tyś prochem jak one „ W listopadzie” Zarębina NARRATOR 1 - Klaudia Skowrońska Zaduszki poetyckie wprowadzają nastrój refleksji, nad mijającym czasem, kruchością naszego doczesnego życia i nieodwracalnymi wyrokami losu. Zatrzymajmy się na chwilę w wirze codziennych obowiązków, zastanówmy się nad sensem istnienia, dotrzyjmy w głąb własnych myśli, przeżyjmy chwilę skupienia i skierujmy myśli ku nieobecnym bliskim i tym których nie znaliśmy. Tym, którzy pozostawili nam swoje dobro, część siebie - ku nieobecnym poetom. Recytator 5 - Cezary Strugliński A choć ich życia płomień zgasł, W różnych się dziełach dalej pali… Płonie i w nas. Bo nic nie znika, nic nie ginie: Praca ni miłość, Śmiech ni łza, W każdym tygodniu, dniu godzinie, Chociaż w odmiennej formie - trwa. NARRATOR 2 - Marcelina Lutkowska Przywołajmy tych wielkich ludzi, którzy odeszli: Stańcie wśród nas ! Prezentacja multimedialna zdjęć poetów. W tle utwór muzyczny: III . Wokaliza W. Killar Sławomirze Mrożku - Dramaturgu, satyryku, rysowniku. Autorze opowiadań o tematyce filozoficznej, politycznej, obyczajowej i psychologicznej. Chociaż wiele lat spędziłeś poza granicami Polski, nie była Ci obojętna jej historia i tradycja kulturowa .W swoich utworach poruszałeś tematy uniwersalne, takie jak wolność czy zagrożenia jakie niesie współczesna cywilizacja; Ty twierdziłeś : „Hipotezy - wszystko jest hipotezą. Tylko jedno wiemy na pewno: że umrzemy. Ale za to w to nie wierzymy”. Czesławie Miłoszu - Noblisto wielki poeto - wizjonerze, moralisto. W swoich utworach dążyłeś do wiernego odwzorowania rzeczywistości. Odnosiłeś się do doświadczeń ludzkiej cywilizacji. Wisławo Szymborska - Poetko, krytyku literacki, noblistko. Twoja poezja precyzyjnie odsłaniała prawa biologii i działania historii na ludzką rzeczywistość. Bohaterem Twoich wierszy jest człowiek „ żyje, więc się myli”. Człowiek w Twych utworach to istota bezbronna i omylna podlegająca wyobcowaniu i niespełnieniu, stale zagrożona w swym ludzkich nadziejach, z trudem porozumiewająca się z innymi. Te filozoficzno - psychologiczne problemy poruszałaś w swej poezji z dużą emocjonalną dyskrecją i dystansem myśliciela pobłażliwego wobec człowieczych słabości i urojeń. NARRATOR 1 - Klaudia Skowrońska Karolu Wojtyła - Papieżu Janie Pawle II, poeto, święty - ’święci nie przemijają” są ciągle aktualni, obecni, ich przykład porywa innych”. Stworzyłeś nowy styl papieskich obyczajów. Zmieniłeś oblicze papiestwa. Nazwany jesteś Duszpasterzem narodów . Pokochał Cię cały świat od Europy po Australię. Wszyscy znają Twoje imię, pamiętając ile dobrego uczyniłeś. Zbigniewie Herbercie – Często odwoływałeś się w swej twórczości do wątków mitologicznych. Chciałeś dotrzeć do istoty antycznych postaw jako prawzorów postępowania współczesnego człowieka. W swym klasycyzmie podkreślałeś wymiar moralny – dawne postaci, choć ogarnięte tą samą żądzą zła, co współcześnie, stanowią wzór samodoskonalenia się, dotarcia do istoty człowieczeństwa, do tego, co w człowieku jest najbardziej godne szacunku. W swoich utworach stawiałeś sobie pytanie o sens istnienia. Pokazałeś to w cyklu wierszy, których bohaterem jest wymyślona przez Ciebie postać Pana Cogito. Zadawałeś pytania o sens egzystencji ludzkiej w sytuacjach krańcowych – śmierci wobec przemocy i cynizmu ludzkości. Ks. Janie Twardowski – Księże, poeto, przedstawicielu współczesnej liryki religijnej. W Twojej poezji panuje Bóg na nowo objawiający się, przychodzący do człowieka poprzez Uśmiech , dobroć i błogosławieństwo. Nie ma w Twojej poezji podziałów politycznych, nie istnieje ideologia, zawsze dzieląca ludzi przegrodą zbudowana z uprzedzeń. Najważniejszym Tematem Twojej poezji jest relacja „ ja” do Chrystusa, jest świadectwem doświadczeń religijnych obejmujących całą rozciągłość czasową życia człowieka wkraczająca na wszystkie pola jego działania. Recytator 6 - Daniel Pawlikowski Nie przeminie wszystko, nie przeminie - kwiaty nie pogasną, choćby przyszło ręce nam złożyć i po prostu zasnąć. Pamięć czystej przyjaźni zostanie, smutna cisza świętojańskich ulic - po odlocie będziemy ziemię z utęsknieniem do ust jeszcze tulić. Nasze biedne ludzkie zmęczenie, serc otwartych mądrą życzliwość - po odlocie będzie się jeszcze coś ziemskiego po niebie śniło. Żywy ogień w dymiącym kominku, gdy herbatę w czajniku naparza - i sukienki od pierwszej Komuni, tak w nich siostrom było do twarzy. Tramwajowe przystanki i deszcze, i upały jak ogon pawi - zwykła rzodkiew, którą koń gryzie, telefony, budki z lodami. „ Opuszczającym ten świat ks. J. Twardowski Recytator 7 - Patrycja Pietrala - Kiedy umrę, zobaczę podszewkę świata. Drugą stronę, za ptakiem, górą i zachodem słońca. Wzywające odczytania prawdziwe znaczenie. Co się nie zgadzało, będzie sie zgadzało. Co było niepojęte, będzie pojęte. - A jeżeli nie ma podszewki świata? Jeżeli drozd na gałęzi nie jest wcale znakiem Tylko drozdem na gałęzi, jeżeli dzień i noc Następują po sobie nie dbając o sens I nie ma nic na tej ziemi, prócz tej ziemi? Gdyby tak było, to jednak zostanie Słowo raz obudzone przez nietrwałe usta, Które biegnie i biegnie, poseł niestrudzony, Na międzygwiezdne pola, w kołowrót galaktyk I protestuje, woła, krzyczy. „ Sens” Czesław Miłosz NARRATOR 2 - Marcelina Lutkowska Życie i śmierć, to tematy które nurtują i fascynują człowieka od zawsze. Narodziny i umieranie to odwieczny cykl rządzący wszystkimi prawami natury. Każdy przeżyty dzień zbliża nas do śmierci. Zanurzmy się dzisiaj w zadumie, jednak nie nad Śmiercią, ale nad Życiem, którego My niespokojne i poszukujące dusze, dotykamy codziennie: czujemy jego balast, czasem ciepły , budujący optymizm, czasem bolesny, wnoszący wiele cierpień. Nie poddajemy się – żyjemy. Nie ma nic piękniejszego niż życie….. cierpimy, kochamy, poszukujemy, podnosimy się, doświadczamy. .IV. Utwór muzyczny „ Wędrówka jedna życie jest człowieka” SDM- prezentacja multimedialna Recytator 8 – Klaudia Kazimierczak Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny. Choćbyśmy uczniami byli najtępszymi w szkole świata, nie będziemy repetować żadnej zimy ani lata. Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy. Wczoraj, kiedy twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, tak mi było, jakby róża przez otwarte wpadła okno. Dziś, kiedy jesteśmy razem, odwróciłam twarz ku ścianie. Róża? Jak wygląda róża? Czy to kwiat? A może kamień? Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. Uśmiechnięci, współobjęci spróbujemy szukać zgody, choć różnimy się od siebie jak dwie krople czystej wody. „ Nic dwa razy się nie zdarza" W. Szymborska NARRATOR 1 - Klaudia Skowrońska Dzisiejszy świat jest pełen niepokoju, żyjemy w czasach w którym często dochodzi do aktów terroru, agresji i przemocy. Nawet bliscy oddalają się od siebie, mówi się o kryzysie wartości, braku ideałów. Lekiem na wszelkie zło jest miłość, klucz, który otwiera zziębnięte serca, pozwala człowiekowi w pełni przeżywać jego człowieczeństwo. Jesteśmy tu razem bo połączyła nas poezja. Pragniemy dzielić się refleksją o tajemnicy przemijania i odkrywać w poetyckich strofach to, co dobre, piękne i nieprzemijające. Świadomość przemijania nie musi być bolesna. Może dać radość i spokój, że mamy jeszcze czas dopełnienie życia wartościami dla nas cennymi. Mamy czas na działanie, tworzenie, doskonalenie się, na dobro i miłość. Pamiętajmy: najważniejszy jest CZŁOWIEK Warto wsłuchać się w ciszę własnego serca i powiedzieć sobie: „Żyję nie tylko dla siebie, ale i dla innych” Recytator 9 – Wiktor Grzelaczyk Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście przychodzi jednocześnie jak patos i humor jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu jak dżwięk troche niezgrabny lub jak suchy ukłon żeby widziec naprawde zamykają oczy chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć kochamy wciąż za mało i stale za późno Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą „Spieszmy się kochać " J. Twardowski Recytator 10 – Marta Fesner Miłość mi wszystko wyjaśniła, Miłość wszystko rozwiązała – Dlatego uwielbiam tę Miłość, Gdziekolwiek by przebywała. A, że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu, W którym nie ma nic z fali huczącej, nie opartej o tęczowe Pnie, Ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa I tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie. Więc, w takiej ciszy ukryty ja - liść, Oswobodzony od wiatru, Już się nie troskam o żaden z upadających dni, Gdy wiem, że wszystkie upadną. „ Miłość mi wszystko wyjaśniła” JP II Recytator 11 – Patrycja Jósiak Każdy Twój wyrok przyjmę twardy Przed mocą Twoją się ukorzę Ale chroń mnie, Panie, od pogardy Przed nienawiścią strzeż mnie, Boże Wszak Tyś jest niezmierzone dobro Którego nie wyrażą słowa Więc mnie od nienawiści obroń I od pogardy mnie zachowaj Co postanowisz, niech się ziści Niechaj się wola Twoja stanie Ale zbaw mnie od nienawiści I ocal mnie od pogardy Panie... „ Modlitwa o wschodzie słońca” J. Kaczmarski NARRATOR 2 - Marcelina Lutkowska Spójrzmy dziś na życie poprzez pryzmat doświadczeń, przeżyć i uczuć tych , którzy swoją poezją, twórczą pracą, a przede wszystkim pasją stawili życiu czoło. Zdawali jednocześnie egzamin losu sprawdzając w ten sposób wartość człowieczeństwa. Recytator 12 - Piotr Hodakiewicz ( czytanie) Przesłanie Pana Cogito Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę idź wyprostowany wśród tych co na kolanach wśród odwróconych plecami i obalonych w proch ocalałeś nie po to aby żyć masz mało czasu trzeba dać świadectwo bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę a kornik napisze twój uładzony życiorys i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie strzeź się jednak dumy niepotrzebnej oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy światło na murze splendor nieba one nie potrzebują twego ciepłego oddechu są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy czuwaj - kiedy światło na górach daje znak - wstań i idź dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów „ Przesłanie Pana Cogito” Z. Herbert Bądź wierny Idź Recytator 13 - Kornelia Jankowska "Po co mi mówisz" Co mi mówisz górski strumieniu? W którym miejscu ze mną się spotkasz? Ze mną, który także przemijam?... Zatrzymaj się - to przemijanie ma sens! Potok się nie zdumiewa, lecz zdumiewa się człowiek! Kiedyś temu zdumieniu nadano imię "Adam". Zatrzymaj się... ...we mnie jest miejsce spotkania " z Przedwiecznym Słowem" Jeśli chcesz znaleźć źródło musisz iść do góry, pod prąd. Gdzie jesteś źródło? Cisza. Dlaczego milczysz? Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku. Pozwól mi wargi umoczyć w źródlanej wodzie, odczuć świeżość. „ Co mówisz górski strumieniu” JP II V. Utwór muzyczny - Rubik „Zaduma”( sens) - prezentacja multimedialna NARRATOR 1 - Klaudia Skowrońska Dla osób wierzących, śmierć jest tylko przejściem z życia doczesnego do życia wiecznego. Dla innych, śmierć to zamknięcie pewnej historii, to zjawisko nieodwracalne. Wiemy , że z każdym człowiekiem umiera cały, niejednokrotnie godzien opisania świat. Ale przecież „ Non omnis moria”- nie wszystek umrę. Nie każdy też pozostawia po sobie trwałe dzieła. Dla większości miejscem, gdzie mogą żyć po śmierci, jest pamięć tych, którzy pozostali – rodziny, znajomych, przyjaciół, uczniów. Tę pamięć trzeba wspierać, dzielić się nią z innymi. Dzięki temu zmarli będą żyli dłużej. A dzieła życia tych wielkich, których dziś przywołujemy, pozostaną w nas z pewnością na zawsze. VI. Utwór muzyczny Preisner „Nostalgia” w tle Recytator 14 - Paweł Kwieciński„Notatka „Życie – jedyny sposób aby obrastać liśćmi, łapać oddech na piasku, wzlatywać na skrzydłach, być psem, albo głaskać go po ciepłej sierści; odróżniać ból od wszystkiego co nim nie jest; mieścić się w wydarzeniach, podziewać w widokach, poszukiwać najmniejszej między omyłkami. Wyjątkowa okazja, żeby przez chwilę pamiętać, o czym się rozmawiało przy zgaszonej lampie; i żeby raz przynajmniej potknąć się o kamień, zmoknąć na którymś deszczu, zgubić klucze w trawie; i wodzić wzrokiem za iskrą na wietrze; i bez ustanku czegoś ważnego nie wiedzieć”. „Notatka” W. Szymborska Recytator 15 - Cezary Strugliński W dzień końca świata Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji, Rybak naprawia błyszczącą sieć. Skaczą w morzu wesołe delfiny, Młode wróble czepiają się rynny I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć. W dzień końca świata Kobiety idą polem pod parasolkami, Pijak zasypia na brzegu trawnika, Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa, Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa I noc gwiaździstą odmyka. A którzy czekali błyskawic i gromów, Są zawiedzeni. A którzy czekali znaków i archanielskich trąb, Nie wierzą, że staje się już. Dopóki słońce i księżyc są w górze, Dopóki trzmiel nawiedza różę, Dopóki dzieci różowe się rodzą, Nikt nie wierzy, że staje się już. Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem, Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie, Powiada przewiązując pomidory: Innego końca świata nie będzie, Innego końca świata nie będzie. „ Koniec świata” Cz . Miłosz NARRATOR 2 Czesław Miłosz twierdził, że pamięć jest nam dana na znak – na znak wieczności. Kto spogląda w głąb własnej pamięci, odnajduje w niej wprawdzie nie samą nieśmiertelność- bo pamięć nie jest wiecznością- lecz pocieszający obraz nieśmiertelności. Związki między ludźmi trwają ponad granicami śmierci. Trwają przede wszystkim we wspomnieniach w przywoływanych pamięcią i domysłem zdarzeniach przeżytych osobiście i wyobrażonych. Czy zatem często myślimy o zmarłych, bliskich, dalekich, ważnych, wielkich o których wręcz należy pamięć. Recytator 16 - Monika Karnafel Mówiła że naprawdę można kochać umarłych bo właśnie oni są uparcie obecni nie zasypiają mają okrągły czas więc się nie spieszą spokojni ponieważ niczego nie wykończyli nawet gdyby się paliło nie zrywają się na równe nogi nie połykają tak jak my przerażonego sensu nie udają ani lepszych ani gorszych nie wydajemy o nich tysiąca sądów zawsze ci sami jak olcha do końca zielona znają nawet prywatny adres Pana Boga nie deklamują miłości ale pomagają znaleźć zagubione przedmioty nie starzeją się odmłodzeni przez śmierć nie straszą pustka pełną erudycji nie łączą świętości z apetytem bliżsi niż wtedy kiedy odjeżdżali na chwilkę przechodzą obok z niepostrzeżonym ciałem ocalili znacznie więcej niż duszę Ks. Jan Twardowski "O stale obecnych" NARRATOR 1- Klaudia Skowrońska Czy na świecie jest cokolwiek trwałego, cokolwiek, o czym można powiedzieć , że trwa? Czy nasze życie jest błahe? Człowiek żyje w trzech wymiarach: w świecie ludzi, rzeczy i przez nich ukształtowanej psychiki. W życiu doświadczamy uśmiechu fortuny, okrucieństwa, miłości, nieszczęścia, zniewolenia. Czym jest zatem życie? Jak żyć? Jaki jest sens życia? Jak odnaleźć cel, spełnienie i zadowolenie ze swojego życia. Jak znaleźć w sobie siłę, by osiągnąć coś, co będzie miało znaczenie w wieczności? Dużo pytań!!! Wielu ludzi ciągle się zastanawia, czym jest sens życia. Spoglądają na swoje życie i zastanawiają się, czemu ciągle odczuwają pustkę, choć osiągnęli w życiu to, czego pragnęli. Autor księgi Koheleta pisze, że Bóg stworzył nas dla celu, który jest o wiele większy, niż nasze doświadczenie tego, co tu i teraz .W głębi serca wiemy, że to, co tu i teraz nie jest jedyna dostępna dla nas rzeczywistością. W dzisiejszej poezji i prozie, nie odnajdziemy zapewne gotowych recept, a hamletowskie „być albo nie być” pozostanie dla wielu pytaniem retorycznym. Jedno wiemy na pewno, codzienność powinna umacniać nas w wierze, że życie nie tylko po to jest by brać. Aby żyć, siebie trzeba dać” VII. Utwór muzyczny „ Tolerancja” S. Sojka - prezentacja multimedialna Recytator 17 - Aleksandra Manieta Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają i muszą się spotkać aby się ominąć bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze piszą do siebie listy gorące i zimne rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało są inni co się nawet po ciemku odnajdą lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął byliby doskonali lecz wad im zabrakło bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej niektórzy umierają-to znaczy już wiedzą miłości się nie szuka jest albo jej nie ma nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek są i tacy co się na zawsze kochają i dopiero dlatego nie mogą być razem jak bażanty co nigdy nie chodzą parami można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem. „ Bliscy i oddaleni J. Twardowski NARRATOR 2- Marcelina Lutkowska Żyć pełnią życia to wejść w siebie, w swój świat wewnętrzny, budowany mocą czystej Indywidualności i z tego świata czerpać siły i wiedzę. Był to przywilej i umiejętności tych, których przywołujemy, Tych, którzy tak właśnie czynili. Niech Ci, którzy dzisiaj towarzyszyli nam w rozważaniach, staną się przewodnikami na życie. Pragnęlibyśmy także, aby dzieło ich życia pozostało…Dbajmy o to, pielęgnujmy pamięć! A My! Nie traćmy życia na sprawianie drugiemu człowiekowi przykrości. Pomagajmy bliźnim. Doceniajmy rodziców, przyjaciół i wszystkich pozostałych ludzi kroczących z nami krótką drogą życia. Starajmy się, aby i nas ktoś zachował w sercu. Recytator 2 - Patrycja Pietrala I tak przechodzą pokolenia- nadzy przychodzą na świat i nadzy wracają do ziemi, z której zostali wzięci;” Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz” A przecież nie cały umieram, to co we mnie niezniszczalne trwa! Zasypia Cmentarz i gasną znicze – Krzyż nad mogiłą otwarł ramiona – JA JESTEM ŻYCIEM ! - wszyscy recytatorzy Utwór muzyczny- " Modlitwa"- T. Nalepa - podczas utworu recytatorzy i widzowie wstają. Zakończenie : Helena Paździoch W przedstawieniu udział wzięli uczniowie należący do aktywu bibliotecznego recytatorzy- nazwiska narratorzy - nazwiska dekoratorzy - nazwiska obsługa informatyczna - Tomasz Wojtenko Bibliografia: Wykorzystano zasoby sieci Internert Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.1 maja 2013 wieczorem, po długiej i ciężkiej chorobie zmarł w Gdyni znany i ceniony bloger, publikujący także na portalu Niepoprawni.pl, felietonista, pisarz, podróżnik, kapitan żeglugi wielkiej Tomasz „Seawolf” Mierzwiński.Przede wszystkim - dumny, mądry polski patriota, dla którego Ojczyzna była wszystkim.Kochał morze i podróże.
Utworzono dnia Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że 4 sierpnia 2018 r. odszedł od nas Pan Andrzej Szczybyło – nauczyciel i wychowawca, przyjaciel i kolega, człowiek o niezwykłej osobowości, wielki autorytet dla młodego pokolenia. To wielki cios dla całej społeczności szkolnej i ogromna strata. Msza święta pogrzebowa odbędzie się w środę, 8 sierpnia o godz. 14:00 w kościele pw. św. Andrzeja Boboli w Baszni Dolnej. Kochanej żonie Eli oraz dzieciom Madzi i Michałowi składamy wyrazy najgłębszego współczucia Koleżanki i Koledzy oraz uczniowie i ich rodzice Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Baszni Dolnej
qAfXz. nie umiera ten kto trwa w pamięci żywych
