legenda o lechu czechu i rusie streszczenie
Dawno temu był sobie Lech, Czech i Rus Dawno, dawno temu, kiedy większość ziemi porastała prastara puszcza, żyło sobie trzech braci: Lech, Czech i Rus. Dorastali w zgodzie i przyjaźni, ale pewnego dnia zrozumieli, że na ojcowiźnie nie starczy dla wszystkich miejsca. Pożegnali się i każdy z nich wyruszył w swoją stronę, aby założyć swoje własne osady. Rozstając się obiecali sobie, że kiedy czas przyprószy siwizną ich skronie ponownie się spotkają. Lech wyruszył na północ, Rus na wschód, a Czech na południe. Wędrowali wiele dni, zanim znaleźli dogodne miejsca do założenia swoich osad. Wykarczowali lasy, zbudowali zagrody, założyli rodziny. Czas szybko płynął i pewnego dnia Lech spostrzegł, że na jego głowie pojawia się coraz więcej siwych włosów. Przypomniał sobie wtedy obietnicę, którą złożyli sobie z braćmi. – Tak, to już czas wyruszyć na spotkanie. Niech nas bogi prowadzą! Na trzy strony świata Przygotował swoją drużynę do dalekiej drogi i wyruszył w nieznane, ufając, że uda mu się spotkać z braćmi. Drugiego dnia, kiedy słońce chyliło się ku zachodowi, zobaczył na horyzoncie zastęp jeźdźców wyraźnie zmierzających w jego kierunku. Lech zaprawiony w bojach, wydał rozkazy i napiętymi łukami czekał na przybyszów. Nagle, z drugiej strony zobaczył kolejny oddział zmierzający w jego kierunku. – Czyje to oddziały zapuściły się na moją ziemię? Czy przyjdzie mi walkę stoczyć na śmierć i życie, zanim spotkam się z moimi braćmi? Przemknęła myśl jak błyskawica, ale już po chwili otrząsnął się z ponurych myśli i wspólnie ze swoją drużyną stanął w gotowości bojowej. Tym czasem oba oddziały zbliżyły się już na odległość strzału. Na czele każdego z nich jechał widać doświadczony wojownik. W tych postaciach dostrzegł Lech coś jakby znajomego, jakieś wspomnienie z dzieciństwa, które jednak uleciało, gdy zobaczył wycelowane w siebie napięte łuki, gotowe do strzału. Spotkanie po latach Wtem, gdy napięcie sięgnęło zenitu, ściągnięta twarz Lecha rozpogodziła się, a on sam gorączkowo zeskoczył z konia i rzucił się biegiem w kierunku przybyszów. – Czech! Rus! Bracia moi najmilejsi! Poznaję was! Poznaję! Na te słowa wojowie opuścili łuki i ze wzruszeniem przypatrywali się serdecznemu powitaniu braci. W miejscu spotkania rozpalono ogniska i do późna w noc opowiadaniom nie było końca. O bitwach jakie stoczyli, o swoich poddanych, o żonach, dzieciach i wnukach i tęsknocie. O tym co było i o planach na przyszłość. Powstanie gród i nazwę go Poznań Aby uczcić to niezwykłe spotkanie Lech postanowił, że w miejscu gdzie do niego doszło założy osadę i nazwie ją Poznań – od okrzyku jaki wznieśli bracia, gdy siebie zobaczyli. A miejsce do tego nadawało się wybornie! Rzeki opływające wyspę zapewniały bezpieczeństwo, niedaleko wiódł trakt, którym wędrowali podróżujący, a lasy w okolicy pełne były zwierzyny. I tak powstał Poznań, w którym później Mieszko przyjął chrzest, i który z biegiem lat rozwinął się w wielkie miasto, ale to już zupełnie inna historia. Jeśli chcesz ją poznać zapraszam na spacer po Ostrowie Tumskim – miejscu gdzie rozpoczęła się ta historia. Jeśli ciekawią Cię atrakcje Poznania, miejsca, które warto zobaczyć, zapraszam do lektury oddzielnego artykułu. Drogi Czytelniku, Jeśli podoba Ci się to, jak piszę, jeśli zainspirowałam Cię do wyruszenia na wielkopolskie ścieżki, jeśli chciałbyś aby powstało więcej podobnych artykułów, możesz postawić mi kawkę 🙂 Każdy, najmniejszy nawet gest sympatii, komentarz, polubienie na fb czy Instagramie są dla mnie sygnałem, że to co robię ma sens. Aleksandra Warczyńska Aleksandra to niespokojny duch, aktywny pilot i przewodnik. Mówią, że ma talent do wyszukiwania ciekawych historii, a jak już je znajdzie, to opowiada o nich zaczynając od "A to ciekawe!" A jak nie ma komu opowiadać, to siada i pisze kolejnego questa.To fantastyczna, utrwalona w tradycji opowieść ludowa o historycznych postaciach, miejscach, wydarzeniach lub o życiu świętych. W legendzie łączą się ze sobą elementy historyczne (rzeczywiste), realistyczne (prawdopodobne) i fantastyczne. Wskażmy elementy historyczne, realistyczne i fantastyczne w legendzie o Lechu, Czechu i Rusie. Legenda o Lechu, Czechu i Rusie niesie w sobie bardzo istotną treść, ponieważ opowiada o tym, jak powstało nasze państwo. Poznaj ją i przedstaw najmłodszym, by mogli poszerzać swą wiedzę na temat historii Polski. Zobacz wideo Czym jest szczęście? Przedszkolaki odpowiadają Legenda o powstaniu państwa polskiego opowiadająca o Lechu, Czechu i Rusie jest jedną z najbardziej znanych tego typu historii. Cała opowieść zaczyna się w momencie, gdy plemiona Słowian żyły jeszcze na terenie odległych krain. Legenda o powstaniu państwa polskiego: historia Lecha, Czecha i RusaPrzewodzili im trzej bracia: Lech, Czech i Rus. Ludziom dobrze się wiodło, ale jako że wciąż ich przybywało, z czasem zaczęło im brakować nie tylko ziem, ale i zasobów naturalnych, potrzebnych do dalszego życia w dostatku. Bracia dość długo zastanawiali się, co począć i po dłuższej dyskusji doszli do wniosku, że muszą znaleźć dla siebie i swoich rodów nowe nie bardzo spodobał się pomysł przenosin, jednak postanowili zaufać swoim przywódcom, którzy jeszcze nigdy ich nie zawiedli. Tak też wyruszyli w podróż, przodem puszczając zbrojnych, mających sprawdzać, czy droga przed nimi jest w pełni bezpieczna. Nie była to łatwa podróż, a na wędrujących czyhało wiele pułapek, jednak Słowianie stale posuwali się tygodni później dotarli do miejsca, w którym były urodzajne ziemie i wiele rzek. Tam Rus, podczas odpoczynku zauważył, że chciałby się osiedlić w tym miejscu wraz ze swoimi ludźmi. Lech i Czech zrozumieli decyzję brata i choć żal im było się z nim rozstać, ruszyli dalej ze swoim ludem. Szli za słońcem, ponieważ Czechowi zawsze zależało na jego kolejnych tygodniach natrafili na ogromną górę i postanowili zatrzymać się u jej podnóża. Wtedy Czech zwrócił uwagę na to, że ze szczytu ma bliżej do swojego ukochanego słońca, a u stóp góry dobrze będzie się mieszkało jego ludziom. Lech zrozumiał go i choć niechętnie, wyruszył dalej wraz ze swoim ludem. Dopiero wiele dni później Lech i jego towarzysze rozbili obóz w malowniczej krainie. Lech, siedząc wśród swoich ludzi, doszedł do wniosku, że właściwie ziemie, na których się znaleźli, są żyzne, puszcze pełne zwierzyny, a rzeki przejrzyste. Uznał więc, że to świetne miejsce, by założyć osadę. Jego lud potrzebował jednak potwierdzenia, szukał więc znaku wskazującego, że dokonują trafnego wyboru. Wówczas na niebie ukazał się wielki, biały orzeł i usiadł w gnieździe, zlokalizowanym na szczycie dębu. Wtedy wszyscy mieli już pewność, że miejsce jest odpowiednie, a gród, który powstał, nazwano o początkach państwa polskiego - które jeszcze warto znać?Legendy o początkach państwa polskiego pozwalają dowiedzieć się więcej na temat tego, jak zaczęła się historia Polski. Oprócz tej o Lechu, Czechu i Rusie, warto też poznać dwie inne, mówiące o początkach naszego kraju:Legenda o Popielu - jest to opowieść o królu, który niegdyś władał grodem zwanym Kruszwicą. U jego boku stała podstępna i nieznająca litości żona, Niemka, często namawiająca go do złego. Jego stryjowie, rycerze wielkopolscy, martwili się o losy ziem i ludów pod opieką Popiela. Żona przekonała go, że są złymi doradcami i uznała, że trzeba się ich pozbyć, by nie wystąpili przeciw niemu. Dlatego też przygotowała truciznę, którą podała niczego niespodziewającym się rycerzom podczas przyjęcia. Stryjowie Popiela zmarli, jednak przed śmiercią zdołali jeszcze rzucić klątwę na cały jego ród. Niedługo po tym zdarzeniu, króla i jego małżonkę zaatakowały myszy. Ci, chcąc się gdzieś schronić, wybrali wysoką wieżę. Myszy jednak bez trudu dotarły na sam szczyt i pożarły o Piaście Kołodzieju - w czasie, gdy Kruszwicą rządził Popiel, nie tak daleko od tego miejsca, mieszkał Piast z żoną Rzepichą. Zajmowali się wspólnie hodowlą pszczół, uprawą ziemi, a dodatkowo Piast wyrabiał także wozy. Wkrótce miała odbyć się uroczystość postrzyżyn najstarszego z synów małżeństwa (polegał on na symbolicznym obcięciu chłopcu włosów, mającym oznaczać jego wejście w dorosłość, wiązał się on też z nadaniem mu imienia). Wtedy do domu Piasta zawitali wędrowcy, odprawieni z dworu Popiela, choć chcieli się tylko posilić i odpocząć. Popiel bez wahania przyjął ich do siebie i zaprosił na uroczystość. Kiedy sam obciął synowi kosmyk włosów, poprosił gości, by i oni tego dokonali, a także wybrali imię dla niego. Pierwszy z nich nadał chłopcu imię Ziemowit i pożyczył mu szczęścia oraz sławy. Pozostali też dołączyli do uroczystości, a później odjechali, choć nikt nie miał pojęcia, skąd przybyli ani kim byli. Wiele lat później Ziemowit zdobył ogromną sławę, a z czasem zastąpił Popiela na stanowisku władcy, dając początek dynastii o Polsce: dlaczego są tak ważne dla najmłodszych?Legendy o Polsce powinny być przekazywane zarówno dzieciom, jak i młodzieży. To istotne, ponieważ w ten sposób młodzi ludzie mogą poznawać historię naszego kraju, a także dowiedzieć się co nieco o jego genezie. Warto pamiętać, że w każdej takiej opowieści jest ziarenko prawdy, a wiedza na ten temat powinna obowiązywać każdego, kto urodził się i wychowywał w Polsce. Co więcej, legendy to świetna okazja nie tylko na poszerzenie horyzontów, ale i rozwój wyobraźni. Język. 1) Lech, Czech i Rus byli a) Celtami b) Słowianami c) Germanami 2) Lech, Czech i Rus byli a) wrogami b) sąsiadami c) braćmi 3) Bracia wyruszyli w świat a) z powodu grożącego plemionom głodu b) z powodu konfliktu c) z powodu zarazy 4) Do kogo się modlili: a) do Pana Boga b) do swych pogańskich bogów c) do Zeusa 5
Dawno temu do pięknych ziem i nieprzebytych borów nad Wisłą przywędrowały plemiona słowiańskie, by tu się osiedlić. Dowodzili nimi trzej rodzeni bracia. Byli to Czech, Lech i Rus. Długo wędrowali, aż w końcu dotarli do puszczy, po przekroczeniu której ich oczom ukazała się cudna kraina z wieloma pagórkami i jeziorami. Ten niecodzienny widok największe wrażenie zrobił na Lechu. Bracia rozejrzeli się wokoło, aż w końcu w oddali dostrzegli wielki, rozłożysty dąb, na którym swe gniazdo uwił biały orzeł. Ptak przestraszony widokiem zbliżających się ludzi, szybko wzbił się w powietrze. Rus w tym momencie chciał postrzelić go z łuku, lecz powstrzymał go Lech, który uznał, że orzeł to dobry znak, by w tym miejscu założyć swą osadę. Ponieważ Lech dostrzegł białego orła na tle purpurowego nieba, postanowił jego właśnie obrać sobie za godło państwowe. Gród zaś, który założył, nazwał Gniezdnem (od gniazda, na którym spostrzegł orła). W taki oto sposób przez wiele lat biały orzeł na czerwonym tle był godłem państwa polskiego, a także symbolem, z którym polscy rycerze wyruszali do walk o wolność ojczyzny. Do dzisiejszego dnia istnieje też gród gnieźnieński, który był pierwszą stolicą Polski. W końcu bracia się rozstali. Czech wyruszył na południe, natomiast Rus na wschód. Na zajętych przez siebie terenach założyli własne państwa – od ich imion nazwano je Czechami i Rusią. Polaków zaś nazywano przez wieki Lechitami, a nazwie tej dali zapewne początek potomkowie legendarnego Lecha. Rozwiń więcej
Co to jest legenda?, Co to są elementy realistyczne?, Co to są elementy fantastyczne?, Wymień elementy fantastyczne w Legendzie o Lechu, Czechu i Rusie., Wymień elementy realistyczne w Legendzie o Piaście Kołodzieju., Podaj przykładowy tytuł legendy., Kim był pan Twardowski?, Jakie zadania dał Twardowski diabłu?, Udowodnij, że "Jurata, królowa Bałtyku" jest legendą., Czym był